Γιατί οι ρομαντικοί...

 Γιατί οι ρομαντικοί, ανασταίνουν την κάθε νοητή στιγμή που σου χαρίζουν. Γλυκά αναγγέλλουν τα παράθυρα της ψυχής, κρυβόμενοι  από τις νεκρές σκέψεις των ονείρων.Βαδίζουν, πατούν στη γη, τα χέρια τους πλέον δεν εξουσιάζουν το στυλό, αλλά ένα ξύλο-μπαστούνι. Κεφάλια καρφωμένα στα σύννεφα αναζητούν τα νιάτα, τα χαμένα όνειρα, γιατί βρίσκονται κάπου εκεί ανάμεσα σε χιλιάδες σύννεφα του σκεπαζόμενου γαλανού ουρανού. 

Γιατί οι ρομαντικοί, απλώνουν το προφυλασσόμενο  χέρι της γνώσης, σε βοηθούν με χαραγμένη στο πρόσωπό τους την εμπειρία, πιστεύουν σε εσένα, σου μιλούν για άνθη, σαν αεράκι που χαϊδεύει τη θάλασσα. Μαζί τους σε ταξιδεύουν, σου δείχνουν το δρόμο για την κάθετη οδό χωρίς τις στροφές του πεζοδρομίου. Δεν σε κοιτούν ποτέ σταυρωτά στα μάτια, γιατί γύρω σου ακόμη κάτι αναζητούν.

Γιατί οι ρομαντικοί, χαμογελούν κρυφά στα δυναμικά μικρόφωνα, γελούν και χτενίζουν τις νότες της κάθε αριστουργηματικής μουσικής. Αφήνουν ένα ατομικό στίγμα στις έρημες ψυχές των ανθρώπων με την υπέροχη χροιά, που αιώνια ακούγεται στα αυτιά όταν κλείσεις τα βλέφαρα. Τα εκφραστικά τους χέρια αποστέλλουν μηνύματα σε κάθε νέο χελιδόνι, που μόλις πέταξε αγέρωχα... Μοναχικοί είναι και αυτοί, τόσο παρατηρητικοί και μυστήριοι. Βαστούν στα χέρια ένα βιβλίο, σε κοιτούν με τα μάτια διεισδυτικά μόνο όταν μιλούν για εσένα.Ακόμη κοιμούνται αγκαλιά με τα κατοχικά όνειρα, ταξιδεύουν με τη μαγεία όσα χρόνια κι αν μετρούν. Μαθαίνουν μέσα από τις προσωπικές τους ακτινοβόλες σιωπές. Δακρύζουν λιτά, γιατί απλά δεν έχουν προσωπείο. Είναι άνθρωποι, άνθρωποι γεννημένοι από το χρόνο, τον χρόνο που φέρει η ρομαντική στιγμή μόλις χτυπήσει ο μικρότερος δείκτης της ζωής 7 το πρωί. Ρομαντικοί είναι οι ήρωες, οι ήρωες που θρέφονται από το πάθος, βγάζουν τα γυαλιά και ακούνε τα πρώτα τους βινύλια που παίδευαν τα μαγικά τρανζίστορ. 

*Αφιερωμένο σε έναν ΑΝΘΡΩΠΟ, στον Ν.Π...

 

Λίγα λόγια για τον Έρωτα.

     Κλήθηκα εγώ να μιλήσω για Έρωτα, να πω τι; τι είναι; πώς βιώνεται; πώς αντιλαμβάνεται; πώς προκύπτει; από πού προέρχεται; τι δίνει; τι παίρνει;... Εγώ όμως,μάλλον, είμαι η πιο ακατάλληλη. Δεν πιστεύω σε αυτόν, δεν τον έχω γνωρίσει και δεν ξέρω αν θα τον γνωρίσω ποτέ.

 

   Το μόνο που συνειδητοποιώ όταν μιλώ για Έρωτα είναι ότι όλοι έχουν ασχοληθεί με αυτόν, όλοι έχουν να πουν κάτι, όλοι έχουν έναν δικό τους προφανή ορισμό. Πολλές φορές, στη ζωή μας ο έρωτας για τον οποίον όλοι μιλούν, κλέβει τις πιο αινιγματικές παραστάσεις. Μάλλον τα βέλη της φτερωτής ύπαρξης λυγίζουν την κάθε μας στιγμή. Είναι σαν μια μαγική παρορμητική σκιά που διαπερνά στο εσωτερικό μας. Το αισθανόμαστε τόσο βαθιά, γι' αυτό αδυνατούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι, γι' αυτό δεν μπορούμε να δώσουμε έναν ακριβή ορισμό. Όλοι χανόμαστε στο βάθος ξαφνικά, προσπαθώντας να αντιληφθούμε τι είναι ή μάλλον γιατί είναι; 

     Ο Έρωτας ανέκαθεν ήταν ένας τομέας που απασχολούσε τους πάντες, ειδικότερα τις τέχνες. Έτσι, ακόμη και σήμερα προσπαθούμε με διάφορα μέσα να τον απαθανατίσουμε, άλλες φορές αγγίζοντας τα άκρα, άλλες παρουσιάζεται σαν ένα μικρό ρητό διάλειμμα από την υπόλοιπη ζωή. Ίσως υπάρχει... διότι, ασχολούνται όλοι με αυτόν και παρ' όλα αυτά  παραμένει ένα άλυτο αίνιγμα! 

 

 Είναι όμως πάντοτε αμοιβαίος; Εγώ θα τον περιέγραφα σαν μια έντονη φωτιά πάθους που γεννιέται ανάμεσα σε δύο άτομα. Δεν ξέρω αν έχει διάρκεια, δεν ξέρω αν έχει ζωή, δεν ξέρω αν είναι ''τυφλός''... Σίγουρα, όμως, δεν κοιτάζει ούτε ταμπέλες, ούτε τα σωστά, τα λάθη, ούτε ανασφάλειες. Δεν έχει φραγμούς, μόνο καρφωμένες σκέψεις στο μυαλό που ανανεώνουν το χαμόγελο μας. Η κάθε στιγμή με τον έρωτα είναι μια μικρή ασύλληπτη ασυγκράτητη  περιπέτεια που δεν υπολογίζει φοβίες. Προκαλεί τις ζωές μας σαν ένα μυστήριο παιχνίδι με μια απαλή ανέμελη πινελιά χαραγμένη από μια δόση τρέλας.

     Αν μου ζητούσαν να χρωματίσω τον Έρωτα, θα τον έβαφα ροζ, γιατί τον αντιλαμβάνομαι ως ροζ φούσκα της ημέρας απέναντι από τα γκρίζα χρώματα της καθημερινότητας που επικρατούν. Αν είστε οι τυχεροί και σας χτυπήσει την πόρτα, ανοίξτε την, ντύστε την ψυχή σας με το πιο έντονο κόκκινο και καλωσορίστε την πιο διάχυτη στιγμή που μόλις άρχισε. Ζήστε τον, για να αποδώσετε και εσείς κάποτε έναν δικό σας ορισμό. Χαράξτε μια δική σας ροζ κορδέλα στις ασπρόμαυρες ρίγες της ζωής. Νιώστε τον, ότι και αν περιλαμβάνει... υγρά από δάκρυα χαρτομάντιλα, άδεια πακέτα τσιγάρα, σοκολάτες, ξενύχτι, κλάματα... ή το ξέφρενο πάθος, που σας ξυπνά κάθε πρωί και σας νανουρίζει κάθε ξημέρωμα! 

Μαρτιν Λουθερ Κινγκ.

     Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν Αμερικανός πολιτικός που πάλεψε ενάντια στο φυλετικό ρατσισμό των Αφροαμερικανών. Ο ίδιος σε πολύ μικρή ηλικία γνώρισε την άγρια πλευρά της διαφορετικότητας. Βίωσε τον ρατσισμό κατά τον μαύρων, όταν συνειδητοποίησε ότι οι πολίτες στην Η.Π.Α χρησιμοποιούσαν κουρτίνες στις τραπεζαρίες στα τρένα για τον διαχωρισμό των μαύρων και των λευκών επιβατών.

     Από τη ζωή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ πέρασαν πολλές δίκες και φυλακίσεις, καθώς οι νόμοι απέναντι στους μαύρους πολίτες ήταν ιδιαίτερα απαιτητικοί. Ωστόσο, αυτά τα επαναλαμβανόμενα γεγονότα ρατσισμού στάθηκαν ως αφορμή για να δρομολογήσει  ο ίδιος το δικό του έργο. Ξεκινά ανθρωπιστικές περιοδείες, υπέρ των δικαιωμάτων των μαύρων, οργανώνοντας πορείες και διαμαρτυρίες. Στόχος του ήταν η κατάργηση φυλετικών διακρίσεων. Γι'αυτό διάφοροι πολιτικοί ηγέτες δεν έλειπαν από τις προγραμματισμένες συναντήσεις του.

     Μια ακόμη σύλληψη κατά του Κινγκ δεν άργησε να έρθει, όταν προσπάθησε το 1963 να οργανώσει μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις για την επίτευξη των στόχων του. Βία, αστυνομία και συλλήψεις ήταν οι εικόνες που προέβαλαν και ενασχολήθηκαν τα παγκόσμια Μ.Μ.Ε, ενώ η κλιμάκωση της προπαγάνδας ήταν αναμενόμενη. Παρ' όλα αυτά, το Δεκέμβριο του 1964 κατάφερε να αποστάσει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, ήταν μια  μικρή δικαίωση για το πρόσωπο του Λούθερ. Ο αγώνας του πήρε και άλλες διαστάσεις, όταν επέβαλε την απάλειψη των φυλετικών διακρίσεων σε δημόσιους χώρους με την ψήφιση του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων. 

     Οι προσπάθειες του μαύρου πολιτικού επεκτείνονταν, καθώς στις 2 Ιανουαρίου του 1965, ανήγγειλε την έναρξη μιας καμπάνιας για τα δικαιώματα των μαύρων με τίτλο: ''Πρόγραμμα Αλαμπάμα''. Το δικαίωμα ψήφου στους Αφροαμερικάνους ήταν ο επόμενος στόχος, που επιτεύχθηκε μετά από φυλακίσεις και επεισοδιακές καταπιέσεις. 

     Δύο χρόνια αργότερα, 12 Μαρτίου 1967, τα δημόσια σχολεία στην Αλαμπάμα πλέον ήταν μεικτά.Το όνειρό του,ωστόσο, είχε μετατραπεί σε εφιάλτη, όπως δήλωσε και ο ίδιος στην ομιλία του. Η αδυσώπητη αυτή κριτική απέναντι του προέρχονταν από τη δολοφονία τεσσάρων μαύρων κοριτσιών σε μια εκκλησία της Αλαμπάμα.

     Ύστερα από έναν ηρωικό αγώνα για την απαίτηση δικαιωμάτων ο θάνατος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ επήλθε με τη δολοφονία του στις 4 Απριλίου 1968. Ένα χρόνο αργότερα ο δολοφόνος του-Τζέιμς Ερλ Ρεν- ομολόγησε και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 99 ετών. Το όνομα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αναμφισβήτητα, χάραξε τη δική του ιστορία. Κάθε 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου στις Η.Π.Α γιορτάζουν την εθνική ημέρα του Κινγκ και την ενεργό δράση του που μετέτρεψε τον φυλετικό βίαιο ρατσισμό σε μια φυσιολογική κοινωνική συμβίωση των πολιτών.

Απλή περιγραφή.

   
     Και αν ακόμη ο αγέρας μας φυσά, αδυνατεί να μας δροσίσει.Όλοι ψάχνουμε για ένα ανηφόρι που μας οδηγεί σε βουνά. Χάνουμε τα προσηλωμένα μάτια, κλέβουμε παραστάσεις από ολόλευκους νεκρούς κύκνους και βαδίζουμε πνιγμένοι στις ρηχές λίμνες του κατήφορου

     Μέχρι που έρχεται η άγρια θάλασσα ευδαιμονίας, κρύβει κάθε νεκρή στιγμή, σαν το δείπνο της άνοιξης παρέα με τα πιο αθώα χελιδόνια που ανέμενες στο μικρό παραθύρι της στιγμής. Πλέον κολυμπάς στα ανέμελα πηγάδια που κυλούν γοργά στα μάτια σου,ενώ προδίδουν την πιο αθώα λάμψη της ψυχής, την αθάνατη νοσταλγία.   .