Γιατί οι ρομαντικοί...

 Γιατί οι ρομαντικοί, ανασταίνουν την κάθε νοητή στιγμή που σου χαρίζουν. Γλυκά αναγγέλλουν τα παράθυρα της ψυχής, κρυβόμενοι  από τις νεκρές σκέψεις των ονείρων.Βαδίζουν, πατούν στη γη, τα χέρια τους πλέον δεν εξουσιάζουν το στυλό, αλλά ένα ξύλο-μπαστούνι. Κεφάλια καρφωμένα στα σύννεφα αναζητούν τα νιάτα, τα χαμένα όνειρα, γιατί βρίσκονται κάπου εκεί ανάμεσα σε χιλιάδες σύννεφα του σκεπαζόμενου γαλανού ουρανού. 

Γιατί οι ρομαντικοί, απλώνουν το προφυλασσόμενο  χέρι της γνώσης, σε βοηθούν με χαραγμένη στο πρόσωπό τους την εμπειρία, πιστεύουν σε εσένα, σου μιλούν για άνθη, σαν αεράκι που χαϊδεύει τη θάλασσα. Μαζί τους σε ταξιδεύουν, σου δείχνουν το δρόμο για την κάθετη οδό χωρίς τις στροφές του πεζοδρομίου. Δεν σε κοιτούν ποτέ σταυρωτά στα μάτια, γιατί γύρω σου ακόμη κάτι αναζητούν.

Γιατί οι ρομαντικοί, χαμογελούν κρυφά στα δυναμικά μικρόφωνα, γελούν και χτενίζουν τις νότες της κάθε αριστουργηματικής μουσικής. Αφήνουν ένα ατομικό στίγμα στις έρημες ψυχές των ανθρώπων με την υπέροχη χροιά, που αιώνια ακούγεται στα αυτιά όταν κλείσεις τα βλέφαρα. Τα εκφραστικά τους χέρια αποστέλλουν μηνύματα σε κάθε νέο χελιδόνι, που μόλις πέταξε αγέρωχα... Μοναχικοί είναι και αυτοί, τόσο παρατηρητικοί και μυστήριοι. Βαστούν στα χέρια ένα βιβλίο, σε κοιτούν με τα μάτια διεισδυτικά μόνο όταν μιλούν για εσένα.Ακόμη κοιμούνται αγκαλιά με τα κατοχικά όνειρα, ταξιδεύουν με τη μαγεία όσα χρόνια κι αν μετρούν. Μαθαίνουν μέσα από τις προσωπικές τους ακτινοβόλες σιωπές. Δακρύζουν λιτά, γιατί απλά δεν έχουν προσωπείο. Είναι άνθρωποι, άνθρωποι γεννημένοι από το χρόνο, τον χρόνο που φέρει η ρομαντική στιγμή μόλις χτυπήσει ο μικρότερος δείκτης της ζωής 7 το πρωί. Ρομαντικοί είναι οι ήρωες, οι ήρωες που θρέφονται από το πάθος, βγάζουν τα γυαλιά και ακούνε τα πρώτα τους βινύλια που παίδευαν τα μαγικά τρανζίστορ. 

*Αφιερωμένο σε έναν ΑΝΘΡΩΠΟ, στον Ν.Π...