Απλή περιγραφή.

   
     Και αν ακόμη ο αγέρας μας φυσά, αδυνατεί να μας δροσίσει.Όλοι ψάχνουμε για ένα ανηφόρι που μας οδηγεί σε βουνά. Χάνουμε τα προσηλωμένα μάτια, κλέβουμε παραστάσεις από ολόλευκους νεκρούς κύκνους και βαδίζουμε πνιγμένοι στις ρηχές λίμνες του κατήφορου

     Μέχρι που έρχεται η άγρια θάλασσα ευδαιμονίας, κρύβει κάθε νεκρή στιγμή, σαν το δείπνο της άνοιξης παρέα με τα πιο αθώα χελιδόνια που ανέμενες στο μικρό παραθύρι της στιγμής. Πλέον κολυμπάς στα ανέμελα πηγάδια που κυλούν γοργά στα μάτια σου,ενώ προδίδουν την πιο αθώα λάμψη της ψυχής, την αθάνατη νοσταλγία.   .