Ίσως εκείνος που γράψει για εμάς...

    Όταν καταστρέφεις αυτό που είσαι, δεν είσαι άλλο εσύ, τρυπώνει μέσα σου το πιο βαθύ κοράκι και χτίζει δαίμονες ξένους. Παύεις να είσαι ίδιος, έχεις μοναχά την ίδια μορφή. Ανασκοπεί η σάρκα σου τον όλεθρο που προέκυψε, δίχως άμυνες. Αυτοκαταστράφηκες! τόσο απλά επέλεξες να φορέσεις παρωπίδες και να δείξεις ο ίδιος, μα δεν ήσουν! Έσφαλες  και νόμισες πως θα ξαναγινόσουν το ίδιο αθώος, το ίδιο αποδεκτός... Μα τώρα από ασφυξία έχεις ήδη πεθάνει. Δεν σκέφτηκες πως θα ανέπνεες  ξανά τον ίδιο καθαρό αέρα, αφού γνωρίζεις πως ούτε το οξυγόνο δεν είναι το ίδιο. Είναι τόσο ξένο πια ακόμη και αυτό που ήταν ότι πιο οικείο. Όλα είναι ξένα, πόδια, χέρια, πρόσωπα και τα μάτια, αφού και αυτά έχασαν την λάμψη τους. Έχασαν όλα την χλιδή της αθωότητας. Θυμίζεις πια φόβο, απώλεια, άγνοια λες και ξανάγινες παιδί μα με πολλές πληγές, χαρακώματα και μικρές γρατζουνιές. 

     Τώρα μόνη σου! ολομόναχη! Μα αυτό δεν με τρομάζει! Απλά απορείς τι είναι αυτό που σε καταστρέφει η φλόγα που υπήρξε ή ο καπνός που απέγινες; Μα πριν την φλόγα τι είχα υπάρξει; ή μήπως δεν υπήρξα ποτέ μου; Μια ουτοπία ονειρεύτηκα και σε επίγεια κόλαση βρέθηκα. Μοναχά  μνήμες που ύψωσαν την ψυχή μου θυμάμαι, την ευχή της μητέρας και τις μάχες. Και εγώ τι υπήρξα; Πριν σε γνωρίσω τι υπήρξα; Πλέον γνωρίζω πως αφού σε έχασα ένα "κρίμα" απέμεινα. 

     Έπεσε η νύχτα και σε γνώρισα και κάθε νύχτα σε γνωρίζω σε αυτό το άδειο δωμάτιο, μα δεν λέω τίποτα, μοναχά αντικρίζω τις σκέψεις και φοβάμαι τον εαυτό μου, ποια απέμεινα;  Γιατί μόνο όταν σε γνώρισα βρέθηκα με τον εαυτό μου, μα ύστερα χάθηκες... Και τώρα άγνωστη εγώ, κυκλοφορώ με άδεια μάτια, κενά αισθήματα,πανί λευκό φορώ, σχεδόν γυμνή περπατώ και κανείς δεν με αναγνωρίζει... Όλα κομμάτι ενός μοντάζ! Μα ακόμη και τώρα που εγώ με τον εαυτό μου είμαι ξένη μια ελπίδα ξεπροβάλει στο δωμάτιο... Ίσως, σε κάποιο μυθιστόρημα βρεθούμε πάλι σαν ήρωες, σκέφτομαι, ή έστω σαν σκιές ψυχών. Ίσως, δεν μας τρομάξουν οι λύκοι, ίσως γεννηθούμε πιο θαρραλέοι, ίσως εκείνος που θα γράψει για εμάς, ίσως εκείνος ξανά μέσα στην έμπνευσή του μας δημιουργήσει και μέσα σε εκείνη την έμπνευση η αγάπη μας διέξοδο βρει, ώστε να ξαναζήσει...